Trenažna tehnologija razvoja snage kod fudbalera

UVOD
Fudbal je jedan od najpopularnijih sportskih igara današnjice. Fudbal igraju djeca, mladi, odrasli, muškarci i žene. Svjedoci smo svakodnevnog igranja fudbala, na svakom mjestu koje pruža i najmanju mogu ćnost za susret dvije grupe fudbalera ili rekreativaca.On je jednostavno neizbježni dio čovjekovog okruženja i čovjekovih interesovanja, a posebno djece i omladine. U današnje vrijeme aktivnost, dinamičnost i ljepota fudbalske igre uz spektakularno predstavljanje publici osnovni su uzroci popularnosti koju fudbal uživa na svim dijelovima planete i u svim slojevima društva.

Po svojoj strukuturi fudbal je veoma složena i kompleksna igra. Zbog svoje složenosti pripada grupi polistrukturalnih acikličnih kretanja sa najvećim stepenom kompleksiteta. To je
sportska igra koju karakterišu raznovrsne i brojne složene kineziološke aktivnosti u kojima pored acikličnih ima i cikličnih kretanja visokog obima i intenziteta. Današnji nivo razvoja
fudbalske igre kojeg karakterišu velika dinamičnost i visok ritam igre zahtijeva od fudbalera izuzetnu fizičku pripremljenost,visok nivo tehnike u kretanju, taktičku zrelost i psihičku
stabilnost. Stalno povećanje opterećenja u toku utakmice zahtijeva od igrača neprekidan rad na razvoju i usavršavanju osnovnih motoričkih sposobnosti i to: snage, brzine, izdržljivosti,
fleksibilnosti, koordinacije, agilnosti, preciznosti i ravnoteže.

Osnovne motoričke sposobnosti za fudbalere imaju primarni značaj jer predstavljaju osnovnu vrijednost u cjelokupnom prostoru motorike.To je onaj dio opštih psihosomatskih
sposobnosti koji se odnosi na određeni nivo razvijenosti osnovnih latentnih motornih dimenzija i koji su uslov za uspješno kretanje, bez obzira da li su te sposobnosti urođene ili vježbanjem stečene.

Motoričko izvođenje bilo koje strukturne jedinice fudbalske igre (npr. šutiranje lopte na gol) je složen kompleks aktivnosti sastavljen od intelektualnih i motoričkih sposobnosti i
tehničkih znanja,te predstavlja rezultat misaonih napora povezanih sa optimalnim angažovanjem motoričkih sposobnosti. Zato je najprihvatljivije fudbalsku motoričku sposobnost definisati kao najracionalnije i najinteligentnije, svrsishodno i promišljeno izvođenje specifičnih motoričkih zadataka sa i bez lopte u različitim situacijama igre. M eđu najvažnije motoričke sposobnosti svakako spada snaga. Snaga se definiše kao sposobnost čovjeka da savlada spoljašnji otpor ili da mu se suprotstavi mišićnim naprezanjem (Zaciorski 1975). Isti autor navodi da maksimalna snaga koju čovjek može da ispolji, zavisi s jedne strane, od biomehaničkih karakteristika, a s druge strane od stepena napetosti pojedinih mišićnih grupa i njihovog uzajamnog kombinovanja.

Dosadašnjim istraživanjima motoričkih sposobnosti dokazana je ne samo egzistencija snage kao dimenzije motoričkog prostora,već je potvrđena saglasnost u mišljenju da je snaga
jedna od osnovnih sposobnosti, koja je presudna uza efikasno funkcionisanje sistema čovjeka za obavljanje različitih motoričkih zadataka. Ne postoji, u stvari, niti jedan motorički akt koji
bar djelimično ne zavisi od snage. Također, mnoga istraživanja su pokazala da se dimenzija snage ne razlikuje samo prema tipu akcije već i prema vrsti pretežno angažovane muskulature. Tako su Hempel i Fleishman (1975) izolovali faktore snage trupa, snage ekstremiteta i faktor interpretiran kao mobilizacija energije (vjerovatno faktor eksplozivne snage).