PROCENA MAKSIMALNE POTROŠNJE KISEONIKA POMOĆU GASNOG ANALIZATORA I TRAKE ZA TRČANJE KAO MERA AEROBNE SPOSOBNOSTI SPORTIST

Naučni interes za problem određivanja, praćenja i kontrole stepena treniranosti spotista razvio
se u jedinstven integralni multidisciplinaran sistem, koji je napustio jednostavnu kompilacijsku osnovu i
prerastao u specifičnu naučnu disciplinu sa intenzivnim razvojem pripadajuće metodologije. Ta naučna
disciplina se naziva dijagnostika treniranosti sportista, koja je zbog svoje fenomenološke prirode prožeta
veštinom, umetnošću i intuicijom, jer na žalost niz bitnih informacija za procenu stanja treniranosti
sportista nije moguće objektivno meriti. Aplikativnost morfološke, funkcionalne i psihosocijalne
dijagnostike u trenažnoj tehnologiji je toliko velika i specifična, da je na današnjem nivou razvoja
poprimila autohtonost i autentičnost u sportu. Tumačenje pokazatelja ukupne treniranosti sportiste nije
moguće samo parcijalnim poznavanjem određenih antropološkoh karakteristika, nego ono zahteva
poznavanje karaktera njihovih međusobnih višestrukih interakcija i relacija u dinamičkom procesu
adaptacije, usmerene u cilju podizanja visoke tolerancije na trenažna opterećenja. U tu svrhu
neophodno je primeniti specifičnu metodologiju, određene merne instrumente i postupke, kao i metode
obrade podataka. Ovim će se utvrditi značaj dobijenih rezultata i njihova neposredna povezanost sa
ciljanim stepenom treniranosti i sportskim rezultatom.
Funkcionalna dijagnostika u sportu obuhvata široko područje, od registrovanja tzv. opštih
funkcionalnih sposobnosti u rutinsko laboratorijskoj sportsko – medicinskoj praksi, preko dubljeg uvida u
pojedine fiziološke i biohemijske procese do istraživanja i merenja na sportskim terenima. U užem
smislu, pod funkcionalnom dijagnostikom se podrazumeva izučavanje funkcija organizma sportiste pred
koga su postavljeni visoki zahtevi, sa ciljem da se odredi maksimalni adaptacioni kapaciteti za neku
definisanu funkciju, koja je bitna za postizanje sportskog rezultata.