Savremene tendencije u menadžmentu ljudskih resursa – studija slučaja “Telekom Srbija”

UVOD

Menadžment ljudskih resursa, kao sažeti izraz nove filozofije i prakse menadžmenta, rezultat je ubrzanih promena u savremenom svetu i značaja koji se pridaje ljudima i njihovim potencijalima. Ljudski resursi su najznačajniji resursi organizacije i prema njima se mora iskazivati najviši stepen pažnje i interesovanja. Ljudi, njihov razvoj, mogućnosti i motivacija, kao i način na koji se sa njima upravlja, postaju odlučujući faktor konkurentske sposobnosti i razvoja svake organizacije.

Upravljanje ljudskim resursima oduvek je bio predmet interesovanja nauke i svakodnevne ljudske prakse, kao izraz nužnosti koja prositiče iz grupnog načina života i rada, a poslednjih godina je jedna od oblasi koja se najviše razvija.

Upravljanje zaposlenima kao najznačajnijim resursima organizacije, veoma je složen i višedimenzionalan proces. Proces tranzicije u kome se nalazimo, kao i uključivanje u savremene integracione procese, zahtevaju drgačiji pristup ljudima. Tradicionalni model upravljanja ljudskim resursima, ustupaju mesto savrmenijim, fleksibilnijim, praktičnijim i humanijim formama upravljanja i razvoja.